Η αμνιοπαρακέντηση είναι μια τεχνική για την λήψη μίας μικρής ποσότητας αμνιακού υγρού από την κοιλότητα της μήτρας χρησιμοποιώντας μια βελόνα, μέσω μιας δια-κοιλιακής προσέγγισης και υπό συνεχή καθοδήγηση με υπερήχους, προκειμένου να ληφθεί ένα δείγμα εμβρυϊκών αποφολιδομένων κυττάρων, ούρων ή εκκρίσεων. Μπορεί να πραγματοποιηθεί από τις 16 εβδομάδες κύησης και μετά, με διάφορες χρωμοσωμικές, βιοχημικές, μοριακές και μικροβιακές μελέτες να πραγματοποιούνται στο δείγμα του αμνιακού υγρού. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για τη διαδικασία είναι να καταστεί δυνατή η προγεννητική διάγνωση χρωμοσωμικών ανωμαλιών, διαταραχών ενός γονιδίου, λοίμωξης του εμβρύου και ενδο-αμνιακής φλεγμονής, καθώς και η αξιολόγηση της ωριμότητας των πνευμόνων του εμβρύου και του αίματος ή του τύπου αιμοπεταλίων. Η διαδικασία έχει κίνδυνο απώλειας εμβρύου περίπου 0,5% (εύρος, 0,06-1%) όταν εκτελείται στο δεύτερο τρίμηνο, αφού η αμνιακή μεμβράνη έχει συγχωνευθεί με το χοριό. Υπάρχει επίσης κίνδυνος διαρροής αμνιακού υγρού (περίπου 0,3% των περιπτώσεων) και άλλων σπάνιων επιπλοκών, όπως αιμορραγία του πλακούντα, ενδο-αμνιακή μόλυνση, αιμάτωμα κοιλιακού τοιχώματος και βλάβη του εμβρύου.
Η αμνιοπαρακέντηση πρέπει να πραγματοποιείται από έμπειρο ιατρό, προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος επιπλοκών.
Η διαδικασία πρέπει να εκτελείται από 16 εβδομάδες κύησης και μετά, όπως επιβεβαιώνεται από υπερηχογράφημα.
Μια βελόνα 20–22 G πρέπει να χρησιμοποιείται υπό συνεχή καθοδήγηση υπερήχων.
Η αντιβιοτική προφύλαξη δεν ενδείκνυται συνήθως.
10-20 ml αμνιακού υγρού πρέπει να ληφθούν για καρυότυπο / ανάλυση CGH.
Η έγγραφη συναίνεση μετά από ενημέρωση πρέπει να δοθεί από τη γυναίκα πριν από τη διαδικασία και μετά τη συζήτηση των πιθανών κινδύνων καθώς και των δυνατοτήτων για κάθε μία από τις διαθέσιμες γενετικές μελέτες. Η γυναίκα ή το ζευγάρι πρέπει να κάνουν την επιλογή τους με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες.
Οι συστάσεις μετά τη διαδικασία περιλαμβάνουν προφύλαξη με ανοσοσφαιρίνη για αποφυγή ευαισθητοποίησης σε γυναίκες με αρνητική Rhesus αρνητικές.